یادداشت: این متن را قبلا در تاریخ 17 جولای 2019 نوشته و در تلگرام منتشر کرده بودم که به مناسبت 7 جولای روز شهر میراث جهانی جورج تاون آن را کمی آپدیت و در اینجا منتشر می کنم.
راننده چینی، نقشه اماکن توریستی پیننگ را به دستم می دهد و می گوید: معبد کک لوک سی، بزرگترین معبد بوداییان در آسیاست که در سه کیلومتری پیننگ هیل قرار دارد. بعد از پیننگ هیل، می توانی با گرب (تاکسی سرویس مشهور در جنوب شرق آسیا مشابه اوبر) به معبد بروی. فقط ۱۰ دقیقه راه است. یادم می آید معبد چان سی شو یوئن در چاینا تاون کوالالامپور نیز ساعت ۵ بسته می شود و از راننده می پرسم: معبد چه ساعتی می بندد؟ می گوید: ساعت ۵ عصر. با دلخوری می گویم: بدی معابد بودایی، همین زود بسته شدنشان است. انتظار داشتم حداقل معبد کک لوک سی، جورج تاون را به شهر شب زنده دار پیننگ تبدیل کند.
ساعت ۳:۱۵ بعدازظهر، راننده داخل معبد پیاده ام می کند. به سرعت نگاهی به معبد می اندازم تا منظور راننده را از سه طبقه بودن معبد بفهمم. در ذهنم معبد را مثل یک آپارتمان سه طبقه تصور کرده بودم در حالی که وقتی به معبد رسیدم، متوجه شدم هر طبقه با باغ های گل و فروشگاه های سوغاتی فروشی از طبقات دیگر جدا شده است.
وارد اولین معبد که می شوم، نقاشی های روی سقف معبد توجهم را به سوی خود جلب می کند. اماکن مذهبی مثل معابد، کلیساها و مساجد را به خاطر نقاشی های روی سقفشان دوست دارم. حوصله هنرمندان برای نقاشی روی سقف، ستودنی است.
در گوشه ای از معبد، درخت آرزوها وجود دارد که عبادت کنندگان با خرید یک روبان آرزو، روبان هایشان را به درخت می بندند. با دیدن این دست بندها یاد دست بندها و پارچه های سبزی افتادم که خادمان زیارت سخی در کارته سخی کابل در زیارت تبرک کرده و به زایران می فروختند. تفاوت این روبان ها با آن دست بندها، در آرزوهایی بود که روی هر روبان نوشته شده بود.
زیبایی های معبد کک لوک سی قابل وصف نیست، باغ های گل، حوض های ماهی و مجسمه های بودا در اطراف آن زیبایی خاصی به معبد بخشیده است. کک لوک در یکی از زبان های چینی به معنی "لذت عالی" است و به "معبد بهشت" نیز ترجمه شده است.
برای دیدار الهه رحمت، باید سوار آسانسور شیب دار شوم که قیمت تکت آن ۳ رینگیت است. قیمت تکت ها در واقع صرف بازسازی معبد می شود. از آسانسور که خارج می شوم، مامور کنترل تکت ها، تکت های زائران و توریست ها را چک کرده و اجازه می دهد تا داخل شویم.
No comments:
Post a Comment